خاطرات بنایی - قسمت دوازدهم (کاشیکار و سوالات من!)

متاسفانه یک وقفه ی طولانی (سه ماهه) بین نوشتن خاطرات بنایی افتاده، برای همین علاوه بر اینکه من جزئیات رو فراموش کردم شاید از این به بعد جریاناتی که پشت سر گذاشتیم رو پس و پیش تعریف کنم البته امیدوارم بعد از شروع دوباره، افکارم متمرکز بشه و بتونم توالی زمانی خاطرات رو رعایت کنم.

کار تخریب آشپزخونه تموم شده و نخاله ها رو بیرون برده بودند، فقط مونده بود کندن کاشی های قدیمی. فریبرز کف حمام قبلی رو که قرار بود دستشویی بشه کنده بود و یک انشعاب فاضلاب از زیر حمام قدیم، برای انیاری که قرار بود در آینده حمام بشه، گرفته بود.
یک روز فریبرز گفت امروز غروب کاشیکار رو میارم تا اندازه ها رو بگیره و بگه چند متر کاشی و سرامیک لازم داریم.
غروب فریبرز به همراه یک آقای جوون که کمی تپل بود آمد. من که یک عالمه سوال راجع به کاشیکاری تو ذهنم بود، مهلت ندادم و قبل از اینکه کاشیکار مشغول متر کردن بشه، شروع کردم به پرسیدن سوالاتم:
- آشپزخونه رو باید تا سقف کاشی کنیم؟ قبل از اینکه کاشیکار جواب بده کامی گفت مگه دکّون نونواییه که تا سقف کاشی بشه؟ خیلی بد می شه! کاشیکار با تردید حرف کامی رو تایید کرد
- به نظر شما برای آشپزخونه یک ردیف کاشی گل بگیریم یا دو ردیف؟ فریبرز گفت دو ردیف باشه بهتره. من به کاشیکار نگاه کردم تا ببینم اون چی می گه، کاشیکار باز با تردید گفت آره دو ردیف بهتره.
- کاشی های گل باید دور تا دور آشپزخونه استفاده بشه یا فقط یک طرف؟ کاشیکار مردّد گفت والله سلیقه ایه! فریبرز گفت دور تا دور بهتره.
من که جواب درست و حسابی برای سوالهام دریافت نکرده بودم، ناامیدانه سکوت کردم. فریبرز وقتی دید سوالات جورواجور من تموم شده، رو به کاشیکار کرد و گفت: ابوالفضل! اینجا هود قرار می گیره، اینجا یخچال و فریزر، اینجا ماشین لباسشویی و ...
من با تعجب پرسیدم: این آقا برقکاره؟!!! فریبرز گفت بله!
گفتم شما  گفتید غروب کاشیکار رو میارم، من تا الان فکر می کردم این آقا کاشیکاره!
فریبرز و آقای مشهدی (همون ابوالفضل) زدند زیر خنده! این ماجرا تا آخر بنایی سوژه شد طوری که آقای مشهدی و فریبرز مکرر یادش می کردند و می خندیدند. آقای مشهدی طفلی می گفت من مونده بودم چرا راجع به کاشی از من نظرخواهی می کنید!
در باره ی آقای مشهدی نازنین و دوست داشتنی در آینده بیشتر می نویسم.