اقتصاد مقاومتی

خواستیم به عرض برسانیم که امسال داریم اقتصاد مقاومتی را مو به مو اجرا می کنیم، البته نه به دلبخواه و به میل خود، بلکه به ناچار و با هزار بدبختی و جان کندن!
اول از همه بی خیال رنگ کردن دیوارهای سیاه و پوسته پوسته ی خانه شده ایم، چرکی فرشها را هم ندید گرفته ایم، پرده ها را هم که سالهای قبل همه را کارگر باز و بسته می کرد و خشکشویی می شست و اتو می کرد، خودمان یک در میان شسته ایم و از خیر شستن پرده های خرسنبک که ماشین لباسشویی حریف شستن شان نمی شود گذشته ایم. همین مان مانده که موتور فزرتی ماشین لباسشویی مان عیب و علت کند و ناچار بشویم از این به بعد با دست لباس بشوییم.
سالهای قبل برای انجام کارهای سخت و سنگین خانه تکانی عید، کارگر می آوردیم و به یک نفر بیچاره تر از خودمان، شب عیدی یک مبلغ ناچیزی می رساندیم، اما امسال به برکت اقتصاد مقاومتی، همه ی کارها را داریم هن و هن کنان و با مردن مردن، خودمان انجام می دهیم.
بخارشوی دلونگی مان هم مثل هر سال خراب است ( بخارشویی مزخرف تر از دلونگی پیدا می شود؟!) اما امسال از خیر تعمیرش گذشته ایم و خودمان داریم وظایف بخارشوی را در حد توان انجام می دهیم، هر چند اگر سالم بود لااقل فرشها را کمی تمیز می کرد.
...البته این اقتصاد مقاومتی چیز خیلی بدی هم نیست چون از وقتی به کامی خان گفته ایم امسال پرده ها را به خشکشویی نمی دهیم، کارگر هم نمی آوریم، هر بار ما را می بیند که مثل کوزت روی زمین نشسته ایم و داریم با مکافات زمین را دستمال می کشیم، یا با این هیکل با هزار بدبختی از چارپایه بالا و پایین می رویم، راه به راه برایمان لاو می ترکاند و روزی هزار بار می گوید نمی دانم چرا اینقدر دوستت دارم؟! 
طفلی متعجب مانده که این حجم از دوست داشتن کجا بوده که امسال اینطور سرباز کرده و قلمبه قلمبه دارد فوران می کند! بنده ی خدا خبر ندارد این عشقولانه ها همه اش از برکات اجرای اقتصاد مقاومتی ست.
تازه خبر ندارد امسال تصمیم گرفته ایم آجیل هم نخریم، لباس نو که هفتاد سال سیاه! گذاشته ایم این دو خبر خوش را یواش یواش و آهسته آهسته به او بگوییم می ترسیم قلبش تاب شنیدن این مقدار خبر خوش را نداشته باشد و خدای نکرده کار دست خودش و ما بدهد!